
Hij wilde er niet dood gevonden worden maar de heer heeft vanuit onze tuin tot zich genomen : kraai. Hij ruste in vrede.

Hij wilde er niet dood gevonden worden maar de heer heeft vanuit onze tuin tot zich genomen : kraai. Hij ruste in vrede.
Op de website van het Spinozahuis, spinozahuis.nl, staat een inventarislijst van de nalatenschap van de filosoof, de grootste filosoof van Nederland. Wat bezat hij, een succesvol lenzenslijper, naast een bibliotheek met liefst 160 boeken ? Ik heb het aantal niet nageteld, maar ik kan me voorstellen dat hij meer boeken bezat dan alle andere spullen tezamen, kleding en beddegoed inbegrepen.
Van wol
Van linnen
Van hout
JRS : hij bezat geen stoelen ?
Van zilver
Schilderij
Bron 27-12-2025 : https://spinozahuis.nl/wp-content/uploads/Catalogus-Boekerij-Spinoza-Bibliotheek-der-Rijksuniversiteit-GroningenBoeken_van_Spinoza-2009-red.pdf

Op weg terug naar huis van de zweethut.
Begin van de winter.

Het was prachtig mistig weer. De foto is van een dag later.
Je graaft een kuil, zet daar een geraamte overheen van takken, dekt het af met dekens, bij gebrek aan huiden. Dan maak je een brandbult waar je stenen op legt. Het hout steek je aan. Je moet minstens twee uur wachten tot de stenen gloeiend heet zijn. Je trekt met z’n allen je kleren uit, neemt plaats in de hut, gooit wat gloeiende stenen in de kuil en daar wat water over. Een sauna, dus. Maar die sauna zet je in een religieuze context en dan wordt het een gebedsruimte. Gras en modder, aarde, vuur, water, lucht, naakte lichamen, naakte geesten. Vier ronden met elk een thema, zoals ‘gezin’.
Hoewel de oorsprong ligt in één van de Indiaanse volken uit de VS maken we er onze eigen religie van ( ja, dat is culturele toeëigening, maar je moet wat als de eigen cultuur alleen maar het woord van de Bijbel kent, in een koud, stenen gebouw – Joods / Christelijk, weet je nog – wat, als je even nadenkt, ook culturele toeëigening is ). De openheid en het vertrouwen tussen complete vreemden is geweldig. Dank aan alle hutgenoten.
Zie bijvoorbeeld kasteeldeschans.com, bij Maaseik ( België ). Het fijne van deze organisatie is, dat je blijft slapen en dus niet vol van alle indrukken en moe van de lichamelijke inspanning ’s avonds moet reizen.

Het regende en het waaide en het was koud maar een goed begin
De kaasverkoper op de markt had een kas van acht jaar oud. Van zijn broer, overleden. Hij heeft er nog zes. Heel zout met een lange, bittere nasmaak. Tot mijn grote geluk heb ik toevallig een pot kweeperengelei voor erbij.

Ik zit dus op Frans en we moesten een gedicht uit het hoofd leren : Soleils couchants, ondergaande zonnen, of, letterlijk, slapende zonnen, een gedicht van Paul Verlaine. Zo’n geweldig ritme, dat je goed hoort als je het opzegt en beter hoort als je dat uit het hoofd doet.
Une aube affaiblie
Verse par les champs
La mélancolie
Des soleils couchants.
La mélancolie
Berce de doux chants
Mon cœur qui s’oublie
Aux soleils couchants.
Et d’étranges rêves,
Comme des soleils
Couchants sur les grèves,
Fantômes vermeils,
Défilent sans trêves,
Défilent, pareils
À de grands soleils
Couchants sur les grèves.

Terug naar school, echt in een klas van 18, met een boek en een ondoorgrondelijke leeromgeving. Als het lukt kan ik volgende lente Frans op B1-niveau. Lijkt me geweldig

Zwemmen, maar weer eens. Vanaf begin september elke zondag in deze plas en elke woensdag in de vijver in onze wijk en vorige zondag in zee bij Vlieland ( fijne golven ). Die vijver is al flink koud, hij is ondiep, maar deze plas is nog prima te doen. Ik ben naar de overkant gezwommen, als je goed kijk zie je mij als stipje. De zon scheen prachtig op de bomen. Geweldige ochtend

