Op weg terug naar huis van de zweethut.
Begin van de winter.
Categorie: Naturisme
-
Zweethut nr. 9
Het was prachtig mistig weer. De foto is van een dag later.
-
Zweethutceremonie
Je graaft een kuil, zet daar een geraamte overheen van takken, dekt het af met dekens, bij gebrek aan huiden. Dan maak je een brandbult waar je stenen op legt. Het hout steek je aan. Je moet minstens twee uur wachten tot de stenen gloeiend heet zijn. Je trekt met z’n allen je kleren uit, neemt plaats in de hut, gooit wat gloeiende stenen in de kuil en daar wat water over. Een sauna, dus. Maar die sauna zet je in een religieuze context en dan wordt het een gebedsruimte. Gras en modder, aarde, vuur, water, lucht, naakte lichamen, naakte geesten. Vier ronden met elk een thema, zoals ‘gezin’.
Hoewel de oorsprong ligt in één van de Indiaanse volken uit de VS maken we er onze eigen religie van ( ja, dat is culturele toeëigening, maar je moet wat als de eigen cultuur alleen maar het woord van de Bijbel kent, in een koud, stenen gebouw – Joods / Christelijk, weet je nog – wat, als je even nadenkt, ook culturele toeëigening is ). De openheid en het vertrouwen tussen complete vreemden is geweldig. Dank aan alle hutgenoten.
Zie bijvoorbeeld kasteeldeschans.com, bij Maaseik ( België ). Het fijne van deze organisatie is, dat je blijft slapen en dus niet vol van alle indrukken en moe van de lichamelijke inspanning ’s avonds moet reizen.
-
Nieuwjaarsduik 2025
Het regende en het waaide en het was koud maar een goed begin
-
Diogenes, door Inger Kuin
Een prachtig boek over deze bijzondere filosoof, die filosofeerde zonder een letter te schrijven, met zijn bestaan en met zijn lijf. De man die afzeek en, in het verlengde daarvan, plaste, poepte en masturbeerde in het openbaar. Die zijn lijf hardde tegen kou, hitte, honger en ontbering. Dat alles in de naam van de onafhankelijkheid en de vrijheid.
Inger Kuin behandelt in acht hoofdstukken deze aspecten van leven en leer van Diogenes :
- Op zoek naar een mens
- Diogenes en kennis
- Diogenes en macht
- Diogenes en zijn lichaam
- Diogenes en slavernij
- Diogenes en de dood
- Diogenes en revolutie
- Diogenes en moderniteit
>> Zie ook De filosoof, de hond en de bruiloft door Barbara Stok
-
Er is geen Boeddhanatuur
Niemand, geen mens, geen wezen heeft Boeddhanatuur nodig. Er is niet een afzonderlijke wereld van Boeddhanatuur, geen substraat, geen ether, geen geesteswereld. Als je per sé iets wilt om aan vast te houden is natuur genoeg.
-
Water pakken door Kirsten van Santen
Ik wil het water in. Als dat voor jou het fijnste is op aarde is dit boek het tweede fijnste. Kirsten van Santen heeft het boek over haar zwemziel geschreven. Zwemmen als bevrijding, zwemmen als een duik naar het mysterie van het leven. Over zwembaden, chloor, drenkelingen redden door ze op de kop te hangen ( werkt niet ), vaarten, modder, plassen, een naakte dichter en een schoorvoetend naakte schrijver, techniek, hardzwemmers en droomzwemmers. Tot slot een zeezwemtocht. Maar een paar kilometer … Een geweldig boek.
Ik zwem anders. Ik zwem niet, ik ben in het water, met de bomen, de wind die door de bladeren waait of de kale takken, de schreeuw van ganzen, meerkoeten, het zingen van fijne regendruppels die op het water vallen, een sterrenhemel zonder vallende sterren, een zwaluw die over mijn hoofd schiet. Naakt. Natuurlijk. De kou die mijn lijf intrekt, op het randje van leven en dood.
-
Buiten zwemmen
Nog steeds koud. -
Het romantische bewustzijn, Maarten Doorman
Volledige titel : Het romantische bewustzijn : Hoorcollege over de hedendaagse cultuurfilosofie van de Romantiek ( 2010 ).
Nu ik veel gelezen en geluisterd heb over de Verlichting, de periode waarin onderzoek en daarop gebaseerde inzichten een plek veroverden, koos ik, min of meer uit verveling, voor het hoorcollege van Maarten Doorman over de Romantiek, de periode die na de Verlichting komt en er een reactie op is. Ik had het nooit zo op de Romantiek, al die emoties en al dat gezwijmel. Maar ik vond het college bijzonder interessant. Maarten Doorman zet de kenmerken van de Romantiek neer en vertaalt die naar de huidige tijd. Hij concludeert dat we nog steeds in de Romantiek leven en dat die springlevend is. De samenvatting bij het hoorcollege geeft een mooi beeld. Klik hier voor de samenvatting
Hans Kennepohl doet het hoorcollege over op papier in We zijn nog nooit zo romantisch geweest ( mijn boek heeft geen impressum. Zou dat ook romantisch zijn ? ). Volgens hem zijn dit de romantische overtuigingen die onze maatschappij vormgeven :
- De mens is van nature goed.
- Ieder mens is een uniek wezen.
- De mens moet voor zijn oordeel over goed en kwaad afgaan op zijn gevoel, zijn ‘natuur’.
- De verbeelding, de fantasie, wordt als waardevol gezien.
( de opsomming is een citaat van blz. 24 )
Deze kan je samenvatten tot het begrip ‘authenticiteit’.
Daarna verhaalt Kennepohl over hoe de romantiek doorklinkt in veertien aspecten van ons leven. Dit zijn :
- Thuis bevallen. Dat is ‘natuurlijk’. Niet in het ziekenhuis.
- Het onschuldige kind. Het kind is nog onbevlekt door de maatschappij.
- Onderwijs moet aansluiten bij de natuurlijke drang tot leren van kinderen.
- Jeugdcultuur. En dan vooral de popmuziek.
- Liefde. Van hunkering en oogopslag tot trouw tot in de dood.
- De hond en de kat als gezinslid.
- Zorg voor de natuur. De natuur is te wild voor ons.
- Consumeren.
- Ambacht en design.
- Cosmetische chirurgie.
- Nationalisme.
- Kunst en kitsch.
- Spiritualiteit. Verbinding met de natuur en met je ware zelf.
- Dood. Begraafparken, natuurbegraafplaatsen en de terugkeer naar de natuur. De nabestaanden en hun rouw centraal
