JanRoel Smedes

Categorie: Wilde buurt

  • Maai me niet, actie PvdD

    https://d15k2d11r6t6rl.cloudfront.net/public/users/Integrators/0efd6ff7-ba1f-400f-963d-4a4eeac2125d/mailing_partijvoordedieren_nl-mailcamp_13/maaimeiniet.png

    Om zo goed mogelijk bij te dragen aan de biodiversiteit stimuleren wij

    ‘Maai mei niet‘

    Zo weinig mogelijk maaien is de boodschap die wij willen geven aan particulieren, gemeentes en bedrijven om dieren en planten in tuinen, groenstroken en de natuur écht te laten floreren. Door niet te maaien krijgen wilde bloemen en ‘onkruid’ een kans en dit geeft de biodiversiteit een enorme boost. Een gazon met hoge grassen en veel bloemen trekt namelijk veel insecten en vlinders aan. Ook andere dieren zoals egels, konijnen, fazanten en hazen zijn gebaat bij hoger gras. Daarnaast kan langer gras veel beter tegen droogte! Allemaal voordelen dus.

    Jammer genoeg zijn er nog veel instanties en particulieren die alles strak en vlak willen. Dat is voor de natuur heel onvoordelig. Daarom kun jij anderen oproepen om ook mee te doen met ‘Maai mei niet’!

    Wij hebben een poster gemaakt om aandacht te vragen voor ‘Maai mei niet’. Jij kunt deze ophangen om aandacht hiervoor te vragen. Dit kan thuis voor het raam, op het werk of de poster kun je als een bordje in de grond steken op het stuk grond dat jij liever niet gemaaid ziet! Hier is hij :

    maaimeinietDownloaden

    Zie ook maaimeinietnederland.nl

  • Een gezonde stad is een groene stad

    Uit de FLOW van november 2021, blz. 163

    • Groen is goed voor de natuur. Het werkt tegen de afname van soorten.
    • Een open bodem met groen erop zuigt de regen op. Het voorkomt wateroverlast bij hevige regen.
    • Bij grote warmte verlaagt groen de temperatuur. Een asfaltdak kan 70 graden worden, een dak met mos en gras houdt het bij 30 graden. JR : bomen houden de temperatuur nog lager.
    • Huizen zijn meer waard als er groen in de omgeving staat : 15% meer met uitzicht op water, 10% meer met uitzicht op openbare ruimte, 6% bij een park, 5% bij plantsoen.

  • De natuurbeschermingsregels van Rob Bijlsma in Kerken van goud, dominees van hout

    Rob Bijlsma is natuuronderzoeker. Een man van lange adem en erg langlopende tijdreeksen. Zijn onderzoek heeft een schat aan informatie opgeleverd. Niet de informatie waar je blij van wordt.

    Rob Bijlsma doet aan het eind van zijn boek een voorstel. Het is nogal radikaal. De vele punten zijn nogal wild opgeschreven en volgens mij terug te brengen tot :

    • Geen mensen in natuurgebieden.
    • Geen beheersingrepen in natuurgebieden tenzij echt, echt, echt onontkoombaar, op basis van wetenschap en grondige gevolganalyse *.
    • Soortenbeheer vervangen door beheer van ecosystemen.

    Kan ik mij goed in vinden.

    Bijlsma benadrukt nogal het belang van snijden in organisaties en geld. Dat helpt ongetwijfeld voorkomen dat mensen plannen gaan bedenken en uitvoeren enkel om hun bestaansrecht te bewijzen. Op mij komt het rancuneus over. Het beperken van organisaties tot enthousiaste vrijwilligers vind ik onzin. Enthousiaste vrijwilligers kunnen ook schade aanrichten. Juist zij, de liefhebbers, richten schade aan op zoek naar net dat ene plantje en beestje. Misschien heb je meer aan een standvastige technocraat met een flink salaris die zich onverzettelijk houdt aan de drie bovengenoemde richtlijnen.

    En Bijlsma vergeet de ingrepen buiten de natuurgebieden die nodig zijn om de natuurgebieden te beschermen **. Nou ja, dat zal hij ook wel weten, het staat er alleen niet.

    * mijn favoriet : bramen om zeep helpen. Dat moet altijd mogen.
    ** die bramen groeien in de natuur door de stikstof  van buitenaf.

  • Het romantische bewustzijn, Maarten Doorman

    Volledige titel : Het romantische bewustzijn : Hoorcollege over de hedendaagse cultuurfilosofie van de Romantiek ( 2010 ).

    Nu ik veel gelezen en geluisterd heb over de Verlichting, de periode waarin onderzoek en daarop gebaseerde inzichten een plek veroverden, koos ik, min of meer uit verveling, voor het hoorcollege van Maarten Doorman over de Romantiek, de periode die na de Verlichting komt en er een reactie op is. Ik had het nooit zo op de Romantiek, al die emoties en al dat gezwijmel. Maar ik vond het college bijzonder interessant. Maarten Doorman zet de kenmerken van de Romantiek neer en vertaalt die naar de huidige tijd. Hij concludeert dat we nog steeds in de Romantiek leven en dat die springlevend is. De samenvatting bij het hoorcollege geeft een mooi beeld. Klik hier voor de samenvatting

    Hans Kennepohl doet het hoorcollege over op papier in We zijn nog nooit zo romantisch geweest ( mijn boek heeft geen impressum. Zou dat ook romantisch zijn ? ). Volgens hem zijn dit de romantische overtuigingen die onze maatschappij vormgeven :

    • De mens is van nature goed.
    • Ieder mens is een uniek wezen.
    • De mens moet voor zijn oordeel over goed en kwaad afgaan op zijn gevoel, zijn ‘natuur’.
    • De verbeelding, de fantasie, wordt als waardevol gezien.
      ( de opsomming is een citaat van blz. 24 )

    Deze kan je samenvatten tot het begrip ‘authenticiteit’.

    Daarna verhaalt Kennepohl over hoe de romantiek doorklinkt in veertien aspecten van ons leven. Dit zijn :

    • Thuis bevallen. Dat is ‘natuurlijk’. Niet in het ziekenhuis.
    • Het onschuldige kind. Het kind is nog onbevlekt door de maatschappij.
    • Onderwijs moet aansluiten bij de natuurlijke drang tot leren van kinderen.
    • Jeugdcultuur. En dan vooral de popmuziek.
    • Liefde. Van hunkering en oogopslag tot trouw tot in de dood.
    • De hond en de kat als gezinslid.
    • Zorg voor de natuur. De natuur is te wild voor ons.
    • Consumeren.
    • Ambacht en design.
    • Cosmetische chirurgie.
    • Nationalisme.
    • Kunst en kitsch.
    • Spiritualiteit. Verbinding met de natuur en met je ware zelf.
    • Dood. Begraafparken, natuurbegraafplaatsen en de terugkeer naar de natuur. De nabestaanden en hun rouw centraal

  • Drinkbare rivieren door Li An Phoa

    In de boekwinkel viel mijn oog op dit boek. Ik heb Li An een aantal jaar geld gedoneerd, de documentaires over haar werk gezien, maar ik was verrast over het boek. Het eerste deel was fijn om te lezen, daarna werden de onderwerpen zoals de Pacific Crest Trail en de wandeltocht langs de hele lengte van de Maas in heel kort bestek beschreven, terwijl er dikkere boeken zijn over alleen de PCT ( zoals het iconische Wild van Cherryl Strayed ) en over de Maaswandeling een de driedelige documentaire is gemaakt. Vooral over de Maaswandeling biedt een boek andere mogelijkheden om het verhaal te vertellen dan een documentaire. Misschien komt dat boek er nog eens.