Grindelwald ligt aan de voet van de Eiger, niet de hoogste berg van Zwitserland ( net geen 4.000 m. ), maar wel één met beroemde, dramatische beklimmingen van de steile noordwand. Natuurlijk omdat er mensen bij omgekomen zijn. Volgens Wikipedia 64 tot nog toe. De Eiger rijst in één keer op uit het dal, net als een paar buurbergen van vergelijkbare hoogte, maar zonder een drama waar een film van is gemaakt. Ueli Steck heeft de noordwand keer op keer in een noodtempo beklommen. De laatste keer, in 2015, deed hij er 2 uur en 22 minuten over !
Met de kabelbaan omhoog en op de fiets naar beneden. Ook al is het pad breed, hij is verhard met steenslag en de afgrond is diep. Ik vertrouw maar maar weinig. Ik ben wel heel tevreden met de rijrichting : naar beneden. Dat gaat wel even fijner dan de fietsers die ons tegemoet komen. Afzien, afzien, afzien. Het passeren van de postbus is ook een evenement. Je hoort zijn toeter en denkt dat hij pal achter je rijdt, maar nee, hij is nog een paar haarspeldbogen weg. Dan denk je, hij zal zo wel bij mij zijn. Nee, hij moet die bochten nog door en hij moet mensen inladen met veel koffers en vast ook met veel kleingeld. Dus uiteindelijk denk je, het duurt nog wel even, maar dan word je van je fiets geblazen door die toeter en stuift de bus je voorbij, hoofdschuddend over je trage reactie. Ik heb dan ook geen foto van de postbus. Ik stond bij te komen van de schrik.
Je kunt met de kabelbaan van Grindelwald naar Wengen. Eerst omhoog de Männlichen op, en dan steil naar beneden. Met de trein kan je dan om de Männlichen heen weer terug naar Grindelwald. Overal kan je uitstappen, een eindje wandelen en rondkijken. En taart eten.
Op een ochtend werden we wakker van een enorm lawaai. De buren kregen een nieuw dak op het huis en in de Alpen doe je dat met een helicopter.
Koeien natuurlijk
We maken een wandeling naar de Bachalpsee. Op de terugweg horen we marmotten gealarmeerd krijsen. Her en der zien we ze rechtop staan. De aanleiding is een vos. Vrij snel valt een wolkendeken het dal in. In de mist lopen we terug naar de kabelbaan.
Eindeloos rollen meterspoortreinen van de Berner Oberland Bahn voor de ruit van het appartement langs.
