Je graaft een kuil, zet daar een geraamte overheen van takken, dekt het af met dekens, bij gebrek aan huiden. Dan maak je een brandbult waar je stenen op legt. Het hout steek je aan. Je moet minstens twee uur wachten tot de stenen gloeiend heet zijn. Je trekt met z’n allen je kleren uit, neemt plaats in de hut, gooit wat gloeiende stenen in de kuil en daar wat water over. Een sauna, dus. Maar die sauna zet je in een religieuze context en dan wordt het een gebedsruimte. Gras en modder, aarde, vuur, water, lucht, naakte lichamen, naakte geesten. Vier ronden met elk een thema, zoals ‘gezin’.
Hoewel de oorsprong ligt in één van de Indiaanse volken uit de VS maken we er onze eigen religie van ( ja, dat is culturele toeëigening, maar je moet wat als de eigen cultuur alleen maar het woord van de Bijbel kent, in een koud, stenen gebouw – Joods / Christelijk, weet je nog – wat, als je even nadenkt, ook culturele toeëigening is ). De openheid en het vertrouwen tussen complete vreemden is geweldig. Dank aan alle hutgenoten.
Zie bijvoorbeeld kasteeldeschans.com, bij Maaseik ( België ). Het fijne van deze organisatie is, dat je blijft slapen en dus niet vol van alle indrukken en moe van de lichamelijke inspanning ’s avonds moet reizen.